Zoals alles in deze wereld, staat nu ook het trouwseizoen op zijn kop. Gisteravond had ik een aanstaande bruid aan de lijn. We spraken over hun dag, die snel dichterbij komt. Ook deze bruid en haar aanstaande kampen nu met die allesoverheersende twijfel en onzekerheid. Een ding wat nu al zeker is, is dat de dag er anders uit zal zien dan gepland. Als de dag al doorgaat. Want ook daar zijn ze nog niet helemaal zeker van.

De gemeente die ik als trouwambtenaar zal vertegenwoordigen, heeft natuurlijk alle nodige maatregelen getroffen en voorschriften aangepast om de ceremonie op een veilige manier door te laten gaan. Dat maakt dat de bijeenkomst kleinschaliger wordt dan de bedoeling was. Maar de bruid legt zich daarbij neer. De situatie vraagt om aanpassingsvermogen en veerkracht, zoals we dat van zoveel mensen zien. Ik bewonder de manier waarop de bruid ermee omgaat. Ja, ze is bereid op heel veel vlakken consessies te doen. Maar ze houdt vooralsnog vast aan dat wat ze met haar aanstaande voor ogen had: die oh,  zo gewenste bruiloft in mei 2020. We hebben afgesproken dat we volgende week op afstand de ceremonie met elkaar gaan voorbereiden. We gaan ervoor en maken er het beste van. Hoe onzeker het allemaal ook is, het wordt onvergetelijk!